Natuurlijk krijgt u, mijn dierbare, waarde lezer, die tijd uit uw leven neemt om al deze praat met een ernstig gezicht in u op te nemen, een welverdiende en natuurlijk bovenal welgemeende Nieuwjaarsgroet, opdat het u mee mag zitten.
Bij deze dan, en natuurlijk van mijn kant een nederig woordje van dank, want voor u schrijf ik!
Tot in 2010, vanaf een Belgisch toetsenbord, teken ik,
Mejuffrouw Truus.
Dinant - 28-12-2009, Aurelie's huis, 0:19
maandag 28 december 2009
vrijdag 18 december 2009
Belevenissen in Maastricht ~ of de lotgevallen en levenswendingen van een eerstejaars in welhaast het buitenland. XVII.
Volgaarne zou ik dit kleine stukje tekst willen opdragen aan iemand die niet zo bijzonder veel van mijn achting geniet. Dit is eigenlijk tegen de regels, maar ik doe het lekker toch, omdat het me hoog zit. Daarom, weer een Klaagmuur, in de vorm van een open brief aan een van mijn waarde collega’s.
[uit privacy overwegingen en veiligheidsoverwegingen zijn de namen in de volgende tekst een weinig gecensureerd]
Mijn beste,
Omdat het een beetje ongepast is om recht in het gezicht van de klant u toe te schreeuwen hoe vaak u van mij de kippekoorts mag krijgen, doe ik het op deze manier, met een vlekkende pen in mijn hand gewrongen. En ik spreek u met rede aan als “u” omdat dat in Spanje een zekere afstand impliceert. Neen, ik studeer geen Spaans, maar Chinees, which is a truth universally acknowledged. Waarom dat niet tot uw dikke schedel wil doordringen weet ik niet.
U loopt erbij als een bouwvakker, met een verwilderde blik in uw ogen. Zo doen ze dat in het magazijn ook en toch voelt u zich hoogverheven boven de rest. De stap van orang-oetang naar mens wordt ineens heel logisch wanneer ik u zie rondzwalken en ik zou het wetenschappelijk comité dat onderzoek doet naar de “Missing Link”, en dat comité bestaat, graag eens willen voorstellen u aan een aandachtige observatie te onderwerpen Ik heb zo het idee dat het wat vraagtekens zal gaan wegnemen.
U hebt het idee dat mijn geestelijk spectrum zich niet bijster ver uitstrekt en u doet alsof ik achterlijk ben. Misschien is dit gedeeltelijk waar, men weet nooit hoe de draden van het menselijk brein nu precies lopen en er bestaat geen twijfel over dat er bij mij een aantal los zitten. Verder woon ik tegenover het gekkenhuis hier, ook daar kan ik niet omheen. maar als we al deze gekheid [huhuh] op een stokje schuiven hoeft dat niet zomaar te impliceren dat ik achterlijk, of beter “mentally chalenged” ben. Ik heb gewoon geen motivatie voor het werk dat ik momenteel doe, omdat ik een opleiding volg. Waarom ben ik niet gewoon op mijn zestiende gestopt met school? Waarom volg ik een opleiding? Wel, om ervoor te zorgen dat ik onder andere over dertig jaar niet nog bij de Bijenkorf werk, om er maar eentje te noemen. Dat dit uw carrière is, en dat u daar misschien toch ergens diep van binnen wel een beetje gefrustreerd over bent, da’s niet echt mijn probleem dus reageer het aub niet op mij af.
Zo kan ik wel uren doorgaan, want ik vind u een ronduit naargeestig aan tunnelvisie lijdend manspersoon,maar ik verwacht dat niet iedereen daar zomaar op zit te wachten. Het is immers weer bijna kerst, de tijd van vrede en verzoening, dus de diepste woede zal ik een andere keer nog wel gaan spuien. Voor nu hou ik het hierbij.
Ik vind u kortom maar een vervelende vent. Ik trek het me alleen niet zo heel veel meer aan. Ik ga iemand uit het zuidelijkste deel van zuid Limburg niet zomaar serieus nemen, dat doet het eigen IQ namelijk drastisch dalen. U bent de wesp op mijn stukje appeltaart. De vlieg in mijn bier. De bagger onder de door u zo verguisde werkschoen. De wekker op maandagochtend, en vrijdagochtend, en zaterdagochtend. Lekker puh.
Vijverdalsweg, kamer 310, Maastricht, Limburg, Nederland, 171209, 22.14
[uit privacy overwegingen en veiligheidsoverwegingen zijn de namen in de volgende tekst een weinig gecensureerd]
Mijn beste,
Omdat het een beetje ongepast is om recht in het gezicht van de klant u toe te schreeuwen hoe vaak u van mij de kippekoorts mag krijgen, doe ik het op deze manier, met een vlekkende pen in mijn hand gewrongen. En ik spreek u met rede aan als “u” omdat dat in Spanje een zekere afstand impliceert. Neen, ik studeer geen Spaans, maar Chinees, which is a truth universally acknowledged. Waarom dat niet tot uw dikke schedel wil doordringen weet ik niet.
U loopt erbij als een bouwvakker, met een verwilderde blik in uw ogen. Zo doen ze dat in het magazijn ook en toch voelt u zich hoogverheven boven de rest. De stap van orang-oetang naar mens wordt ineens heel logisch wanneer ik u zie rondzwalken en ik zou het wetenschappelijk comité dat onderzoek doet naar de “Missing Link”, en dat comité bestaat, graag eens willen voorstellen u aan een aandachtige observatie te onderwerpen Ik heb zo het idee dat het wat vraagtekens zal gaan wegnemen.
U hebt het idee dat mijn geestelijk spectrum zich niet bijster ver uitstrekt en u doet alsof ik achterlijk ben. Misschien is dit gedeeltelijk waar, men weet nooit hoe de draden van het menselijk brein nu precies lopen en er bestaat geen twijfel over dat er bij mij een aantal los zitten. Verder woon ik tegenover het gekkenhuis hier, ook daar kan ik niet omheen. maar als we al deze gekheid [huhuh] op een stokje schuiven hoeft dat niet zomaar te impliceren dat ik achterlijk, of beter “mentally chalenged” ben. Ik heb gewoon geen motivatie voor het werk dat ik momenteel doe, omdat ik een opleiding volg. Waarom ben ik niet gewoon op mijn zestiende gestopt met school? Waarom volg ik een opleiding? Wel, om ervoor te zorgen dat ik onder andere over dertig jaar niet nog bij de Bijenkorf werk, om er maar eentje te noemen. Dat dit uw carrière is, en dat u daar misschien toch ergens diep van binnen wel een beetje gefrustreerd over bent, da’s niet echt mijn probleem dus reageer het aub niet op mij af.
Zo kan ik wel uren doorgaan, want ik vind u een ronduit naargeestig aan tunnelvisie lijdend manspersoon,maar ik verwacht dat niet iedereen daar zomaar op zit te wachten. Het is immers weer bijna kerst, de tijd van vrede en verzoening, dus de diepste woede zal ik een andere keer nog wel gaan spuien. Voor nu hou ik het hierbij.
Ik vind u kortom maar een vervelende vent. Ik trek het me alleen niet zo heel veel meer aan. Ik ga iemand uit het zuidelijkste deel van zuid Limburg niet zomaar serieus nemen, dat doet het eigen IQ namelijk drastisch dalen. U bent de wesp op mijn stukje appeltaart. De vlieg in mijn bier. De bagger onder de door u zo verguisde werkschoen. De wekker op maandagochtend, en vrijdagochtend, en zaterdagochtend. Lekker puh.
Vijverdalsweg, kamer 310, Maastricht, Limburg, Nederland, 171209, 22.14
Belevenissen in Maastricht ~ of de lotgevallen en levenswendingen van een eerstejaars in welhaast het buitenland. XVI.
Het werd broodnodig weer eens tijd voor een nieuwe blog. Want wat is er veel gebeurd in de tussentijd, die zich als ik me niet vergis uitstrekt van ergens begin november tot en met nu, pak ‘m beet midden december. En da’s toch wel erg lang. Daarom, even een opfrisronde. Een gezapig zooitje feiten op een rijtje, zoals de linedancevereniging [het is toch schokkend dat de tekstverwerker waarop al deze verhalen geproduceerd worden in het geheel geen kaas gegeten heeft van het woord linedancevereniging. Ik heb de pest aan die rooie kringels.].
Ten eerste is de Sint nog niet op zijn boot, of alle Pietermansknechten in het warenhuis waar ik al geruime tijd de bloemetjes probeer buiten te zetten worden al met een olijk boogje naar de vierde verdieping geschopt om plaats te maken voor een zeer wanstaltige kerstboom. Tenminste, het betreft een kegelvormige constructie van een groene, stekelige massa, met daartussen een sporadische strik, bel, bol, goddank geen vlinders of kikkers zoals vorig jaar. De kerstboom vind het duidelijk maar niks waar men hem heeft neergezet, in één week tijd is het ding al meerdere malen met een donderend geraas naar beneden komen zetten. Wagonladingen V&R kerstversiersels en andere prullaria in zijn val meeslepend. De manager was niet zo blij. Waarschijnlijk is de kerstboom ook niet blij met de ijzige koude die door het pand verspreid wordt, iedere keer als de deuren weer openvliegen om een nieuwe kudde binnen/buiten te laten.
Want het is een uitzinnige menigte, die ’s lands zuidelijkst gelegen stad teistert. Busladingen, wagonladingen, alleen de parachutisten ontbreken nog maar ik vrees dat die niet lang meer op zich zullen laten wachten. Er is werkelijk geen doorkomen meer aan. Al sinds midden november is de binnenstad omgetoverd tot een heuse koopjeshel, zeven dagen per week, wanneer het aan het gemeentelijk bestuur had gelegen ook nog eens vierentwintig uur per dag, maar het schijnt dat daar toch wetten en vakbonden tegen zijn. Omdat men overduidelijk in het weekend geen ene reet –excusez le mot- te doen heeft laat men huis en haard voor wat het is in deze gure decembermaand en gaat men gezellig consumeren, shoppen, terroriseren en wat dies meer zij, gewoon omdat het kan. Kredietcrisis? Nie von gehört. Ben ik gewoon een achterlijke ouwe zeur die nog heeft leren lezen in het flakkerend licht der gloeilamp? Die in het weekend ging stoepkrijten omdat internet nog een vies woord was? Die met de feestdagen altijd het snoep uit de onderste takken van de boom jatte, en de tijd doodde met onzin als monopoly, sterren uit paprika’s rammen, en eindeloos Home-Alone samen met de rest van de familie? Het enige nut van deze hele koopjescrisis is dat het je aan het denken zet, dat het eigenlijk een beetje jammer is dat iedereen zich zo dood verveelt.
Plus, een kerstmarkt met een weliswaar heel gaaf reuzenrad en ijsbaan maar zonder foute Schlagermusik en dronken Duitsers is eigenlijk geen officiële echte kerstmarkt. Want een Fries die niet kan Schaatsen is eigenlijk ook geen Fries.
Vijverdalsweg, kamer 310, Maastricht, Limburg, Nederland, 121209.
Sinterklaasconspiracy involving Boeddha.
Dus we zitten met zn allen bij KLV en we zitten hier gezellig en we zitten hier okee, en Tsui snapt ‘ Op die Fiets” nog steeds niet maar dat ff terzijde, want mijn goede mattie H. snapt “dat zeg je nou wel maar is dat ook wel zo en wat bedoel je daar nou mee en wat heeft dat nou voor zin en wie bel je daar dan voor” ook nog steeds niet, maar H. is naast ongelooflijk cool wel heel erg blond dus dat is m waarschijnlijk de knoop, of de fiets, liever de fiets, want dan snapt Tsui het niet meer en dan luistert ie niet meer naar ons drieën, en wat hier precies de gedachtegang achter is weet ik niet zeker, dat is vast en zeker de roemruchte Tsui-logica, en wij sjaarsjes zijn nog maar krap’an twee maanden aan dit fenomeen blootgesteld, maar bij sommigen zijn de gevolgen al duidelijk merkbaar. Dit was niet mijn punt, dit was helegaar niet mijn punt.
We zitten nu niet meer bij KLV, ff voor de duidelijkheid. We zitten nu thuis, achter de pc, het elektronische brein. Nu blijkt dat we hele mooie foto’s kunnen maken van de bloembak vóór het Kurhaus. Zo mooi zelfs dat het Kurhaus er helemaal bij in het niet valt, letterlijk dan, Jezus wat een wazige takkezooi. [voor de Maastrichtse lezers onder u: het Kurhaus is een belangrijk gebouw in Scheveningen. Dat is een deel van Den Haag, in Holland. Scheveningen ligt aan de zee, niet aan de Maas. De zee is heel wat groter dan de maas. De zee is ook stukken blauwer dan de Maas. De zee is als een stuk of vijfentachtigduizend Mazen naast elkaar. Heel erg veel water, heel erg veel blauw. Scheveningen ligt niet op een heuvel, maar op een duin. Een duin is een grote hoop zand, met beschermd gras erin. In Holland heeft gras dezelfde status als koeien in India. Gras is voor de Hollanders geen regulier onkruid! Verder is het duin weliswaar zand, maar geen zandsteen, dus niet afgraven! Dan verzuipt het tuig uit het westen, en dan krijgt het tuig uit het zuiden geen subsidie meer!]
Vandaag hadden we twee interactieve presentaties over het oude China, en de inhoud daarvan ga ik hier niet helemaal neerknallen, dat zou nog wel eens vervelend uit kunnen pakken voor deze en gene plus de powerpoints staan niet op internet, wat de visualisatie van het geheel er niet makkelijker op maakt. Iets met copyright.
In een van die presentaties kwam het heugelijke feit tevoorschijn dat Boeddha en Sint Nicolaas meer met elkaar gemeen hebben dan men zo op het eerste gezicht zou vermoeden. Om deze overeenkomst eens toe te lichten gaan we nu een beetje dieper graven dan normaal. Natuurlijk, Boeddha en de lieve goede Sint zijn beide heiligen, religieuze boegbeelden voor velen. Zij zijn beiden bekend door hun onbaatzuchtigheid. De een uit dit met appeltjes van oranje, de ander uit dit met mantra’s en velerlei wijze gezegden. Zij roepen de mensheid op geduldig en tevreden te zijn.
Dat is echter niet het hele punt. Er bestaat een theorie, ooit uitgedacht door yours faithfully, dat de Sint en Boeddha een boel met elkaar te maken hebben. En dat zit ‘m allemaal in een jutezak, nonchalant over linker dan wel rechter schouder geslingerd. Hier in de lage landen is het een voor waar aangenomen gegeven dat, indien een spruit zich niet helemaal behoorlijk gedraagt, hij of zij met een olijk boogje verdwijnt in de zak van Sinterklaas om voorgoed naar Spanje te verdwijnen. Maar, wanneer wij oude afbeeldingen van Boeddha aan nader onderzoek onderwerpen, komen wij tot de conclusie dat hij ook een zak over zijn schouder geslingerd heeft. Wanneer wij dit nadere onderzoek nog eens uitdiepen komen wij erachter dat men vroeger voor waar aannam dat Boeddha degene was die de nieuwgeboren kroost transporteerde, en niet zozeer de ooievaar zoals hier.
Het kan de oplettende lezer niet ontgaan zijn dat er twee keer sprake is van een zak met kinderen, die vervoerd worden van A naar B. Mijn theorie is, dat het gebroed uit het westen niet tot in het einde der dagen in Spanje pepernoten moet apporteren. Want is het niet zo dat Sint Nicolaas eigenlijk de bisschop van Myra is? Myra ligt in Turkije. Welke belangrijke oost-west route loopt door Turkije? De Zijderoute. Hoe heeft het Boeddhisme zich uiteindelijk kunnen verspreiden? Via de Zijderoute. Waarom is Oost Azië nu zo vreselijk dichtbevolkt?
Ik denk dat vroegah, toen Pasen en Pinksteren nog op een dag viel, en wanneer de Sint Spanje stilletjes voorbij voer en met een ruim vol stoute kinderen hij eigenlijk doorvoer naar Turkije. Waar een lachende Boeddha hem al op stond te wachten om de vracht van de Sint over te nemen. We hebben het hier dus over een flinke bootlading kinderen per jaar. Van de Lage landen uiteindelijk helemaal naar het verre oosten. Ziehier, het oudste mensenhandellijntje. Alleen gaat het heden te dage in omgekeerde volgorde, en komen er geen heiligen meer aan te pas.
De conspiracy kan nog verder gaan, maar dan graven we wel heel diep en je weet maar nooit wie dit allemaal onder ogen komt.
We laten het hierbij.
Vijverdalsweg, kamer 310, Maastricht, Limburg, Nederland, 241109, 22.54
We zitten nu niet meer bij KLV, ff voor de duidelijkheid. We zitten nu thuis, achter de pc, het elektronische brein. Nu blijkt dat we hele mooie foto’s kunnen maken van de bloembak vóór het Kurhaus. Zo mooi zelfs dat het Kurhaus er helemaal bij in het niet valt, letterlijk dan, Jezus wat een wazige takkezooi. [voor de Maastrichtse lezers onder u: het Kurhaus is een belangrijk gebouw in Scheveningen. Dat is een deel van Den Haag, in Holland. Scheveningen ligt aan de zee, niet aan de Maas. De zee is heel wat groter dan de maas. De zee is ook stukken blauwer dan de Maas. De zee is als een stuk of vijfentachtigduizend Mazen naast elkaar. Heel erg veel water, heel erg veel blauw. Scheveningen ligt niet op een heuvel, maar op een duin. Een duin is een grote hoop zand, met beschermd gras erin. In Holland heeft gras dezelfde status als koeien in India. Gras is voor de Hollanders geen regulier onkruid! Verder is het duin weliswaar zand, maar geen zandsteen, dus niet afgraven! Dan verzuipt het tuig uit het westen, en dan krijgt het tuig uit het zuiden geen subsidie meer!]
Vandaag hadden we twee interactieve presentaties over het oude China, en de inhoud daarvan ga ik hier niet helemaal neerknallen, dat zou nog wel eens vervelend uit kunnen pakken voor deze en gene plus de powerpoints staan niet op internet, wat de visualisatie van het geheel er niet makkelijker op maakt. Iets met copyright.
In een van die presentaties kwam het heugelijke feit tevoorschijn dat Boeddha en Sint Nicolaas meer met elkaar gemeen hebben dan men zo op het eerste gezicht zou vermoeden. Om deze overeenkomst eens toe te lichten gaan we nu een beetje dieper graven dan normaal. Natuurlijk, Boeddha en de lieve goede Sint zijn beide heiligen, religieuze boegbeelden voor velen. Zij zijn beiden bekend door hun onbaatzuchtigheid. De een uit dit met appeltjes van oranje, de ander uit dit met mantra’s en velerlei wijze gezegden. Zij roepen de mensheid op geduldig en tevreden te zijn.
Dat is echter niet het hele punt. Er bestaat een theorie, ooit uitgedacht door yours faithfully, dat de Sint en Boeddha een boel met elkaar te maken hebben. En dat zit ‘m allemaal in een jutezak, nonchalant over linker dan wel rechter schouder geslingerd. Hier in de lage landen is het een voor waar aangenomen gegeven dat, indien een spruit zich niet helemaal behoorlijk gedraagt, hij of zij met een olijk boogje verdwijnt in de zak van Sinterklaas om voorgoed naar Spanje te verdwijnen. Maar, wanneer wij oude afbeeldingen van Boeddha aan nader onderzoek onderwerpen, komen wij tot de conclusie dat hij ook een zak over zijn schouder geslingerd heeft. Wanneer wij dit nadere onderzoek nog eens uitdiepen komen wij erachter dat men vroeger voor waar aannam dat Boeddha degene was die de nieuwgeboren kroost transporteerde, en niet zozeer de ooievaar zoals hier.
Het kan de oplettende lezer niet ontgaan zijn dat er twee keer sprake is van een zak met kinderen, die vervoerd worden van A naar B. Mijn theorie is, dat het gebroed uit het westen niet tot in het einde der dagen in Spanje pepernoten moet apporteren. Want is het niet zo dat Sint Nicolaas eigenlijk de bisschop van Myra is? Myra ligt in Turkije. Welke belangrijke oost-west route loopt door Turkije? De Zijderoute. Hoe heeft het Boeddhisme zich uiteindelijk kunnen verspreiden? Via de Zijderoute. Waarom is Oost Azië nu zo vreselijk dichtbevolkt?
Ik denk dat vroegah, toen Pasen en Pinksteren nog op een dag viel, en wanneer de Sint Spanje stilletjes voorbij voer en met een ruim vol stoute kinderen hij eigenlijk doorvoer naar Turkije. Waar een lachende Boeddha hem al op stond te wachten om de vracht van de Sint over te nemen. We hebben het hier dus over een flinke bootlading kinderen per jaar. Van de Lage landen uiteindelijk helemaal naar het verre oosten. Ziehier, het oudste mensenhandellijntje. Alleen gaat het heden te dage in omgekeerde volgorde, en komen er geen heiligen meer aan te pas.
De conspiracy kan nog verder gaan, maar dan graven we wel heel diep en je weet maar nooit wie dit allemaal onder ogen komt.
We laten het hierbij.
Vijverdalsweg, kamer 310, Maastricht, Limburg, Nederland, 241109, 22.54
Abonneren op:
Posts (Atom)