woensdag 26 mei 2010

Belevenissen in Maastricht ~ of de lotgevallen en levenswendingen van een eerstejaars in welhaast het buitenland, zoveelste edit...

...maar laten we 22 zeggen, voor het mooie.

Misschien heeft schrijven ook wel te maken met het vervelingselement; nu het internet dood is kan het virtuele leger niet meer gevoerd worden [Jazeker, mejuffrouw truus is de trotse eigenaresse van een heus virtueel leger] en dan kunnen er verder ook geen virtuele charges op virtuele vijanden uitgevoerd worden. Om maar te zwijgen van alle series/films die afgekeken dienen te worden, muziekcollecties die uitgebreid dienen te worden enz. etc. Op die fiets houdt men algauw zeeën en zeeën van tijd over, die men dan weer op kan vullen met zaken als afwassen, koken, kamer soppen, en dan nog heb je tij over, om een stukje te schrijven bijvoorbeeld.

Toch is het wel een beetje schokkend om er zo achter te komen dat een falende pc en een falend internet weliswaar zuigt, maar dat je er toch ook baje van afhankelijk bent. Je zou er warempel een heus sociaal persoon van worden [maar niet heus. Daar zorgt Miep, de huisgenoot uit P wel voor. Sommige mensen halen het aller allerslechtste in mij naar boven..] Over Miep later meer, je zou er boekwerken over vol kunnen schrijven puur en alleen al vanwege het feit dat ze zelf driekwart ervan zou vollullen met de meest nutteloze onzin over ‘245 kilometer walks’, over het feit dat Miep een –jawel- heusche MVV [Maastrichter Vußball Verein] supportster is [met sjaal en al] usw, usw, usw. U begrijpt, zo nu en dan krijg ik paarse vlekken in mijn nek van het oeverloze gekwaak, en dan wil het nog wel eens helpen om je frustraties te botvieren op het eerste en beste virtuele leger dat je tegenkomt. Al had dat toen ook te maken met mijn groene arm en een zekere oostblokker [ja, dat kunnen al redenen genoeg zijn om de 3D wereld vaarwel te zeggen en er een 2D stad + leger op na te houden] die nog eens rustig in ’s Woerdens polderland mag wegzakken.

Wat misschien wel helpt tegen iets te opdringerige huisgenoten, is audioterrorisme, zoals ze dat in Zuid Korea willen gaan toepassen, ook al zal dat daar ongetwijfeld niet gebeuren met de “Südtiroler Spitzbaum ~Ewalds Jodlergruss”, en hier wel. Kijken wat het oplevert. Over audioterrosisme gesproken, 5 portugezen op 10 vierkante meter, da’s niet bepaald bevordelijk voor je nachtrust zeg! Lieve Help! Om half vier ’s nachts, en dan overdag een lading wiet erbij, om vervolgens ’s nachts om 3 uur [of is het dan al ’s ochtends?] in nogal teute toestand als een gek op de deurbel te gaan timmeren. Misschien is dat wel essentieel onderdeel van het algemene Student-Zijn, zou best kunnen, daarom heb ik deze ene keer wel de deur open gedaan. De volgende keer demonteer ik de bel, met mijn slaapdronken knar.

Tot zover ;)

Cabergerweg, Maastricht, Limburg, Nederland, 250510, 22.15

Geen opmerkingen:

Een reactie posten